Wijkcoach Caron Honold gaat met pensioen

Caron heeft passie voor de medemens. Voor ze wijkcoach werd, werkte ze onder meer in de verslavingszorg. In de functie van wijkcoach heeft ze diverse kwaliteiten weten te combineren. Aan de ene kant de zorgkant, het vak van hulpverlener, en aan de andere kant de verbinder. Toen ze jaren geleden begon in Amstelveen, zag haar werkveld er wel wat anders uit. “Ik had zes wijken onder mijn hoede. Voor die wijken moest ik een wijkanalyse maken, en aan de hand daarvan werd een plan voor de wijk opgesteld. Ik was gewend om als welzijnswerker direct te schakelen met de gemeente, maar hier zaten er allerlei organisaties tussen. Maatschappelijke partners, die ieder hun eigen belang hadden. Daardoor was het best lastig om de vinger op de zere plek te leggen. Later leerde ik hoe ik dat beter kon doen, wat voorzichtiger, met meer gevoel voor politiek.”

Welzijn op recept
Van de zes wijken hield Caron er uiteindelijk twee over: het Oude Dorp en Keizer Karelpark. Ze heeft zich vooral op de laatste gericht, in het Oude Dorp was minder nodig. “Welzijn op recept is een goede basis voor de wijk. Daarbij help je mensen die het nodig hebt een stapje verder, je probeert ze aan de juiste personen te verbinden. Daarnaast probeer ik mensen goed in de wijk te zetten. Bijvoorbeeld door ze aan een ander te koppelen, of een taak voor hen te zoeken in de wijk. Ik ben er als wijkcoach overigens niet alleen voor de mensen die hulp nodig hebben, ik ben er voor iedereen. Daarom is Open Minds zo’n leuk initiatief, voor mensen die normaliter niet zo snel een buurthuis binnen zouden stappen. Ze maken uitstapjes, organiseren eens per maand Café Chantant en hebben een appgroep waarin ze elkaar tips geven wat betreft concerten en exposities.”

Gedeelde passie
Caron heeft het café helpen opzetten met als doel om mensen door middel van muziek met elkaar de verbinden. Muziek is haar passie, en het is fijn om deze te kunnen delen. “In je werk als wijkcoach kun je jouw creativiteit kwijt, dat is ook een leuk aspect van dit werk. Wijkbewoners hebben de organisatie nu zelf overgenomen.”

Stapje vooruit
Ze is er trots op dat ze mensen een stapje vooruit kan helpen, maar een voorbeeld geven is lastig zonder teveel in details te treden. “Ik kan me een wijkbewoner herinneren die ik in het begin van mijn loopbaan als wijkcoach trof. Ik heb toen geprobeerd om hem te helpen, maar het was niet makkelijk om de juiste instanties in te schakelen. Nu, jaren later, kan ik hem weer een stapje vooruit helpen. Ik ken de huisarts, psycholoog en de fysiotherapeut, dat maakt het veel makkelijker om mensen door te verwijzen. Wat dat betreft is het jammer dat ik nu wegga. Ook levenservaring helpt bij dit werk. Ik ben tegenwoordig veel meer open, bijvoorbeeld over mijn ADHD. Zo weten we beter wat we aan elkaar hebben.”

Huiswerkpunt
Ze kan een heel aantal projecten noemen die geslaagd zijn. “Ik ben blij met de nieuwsbrief die vanuit het platform Keizer Karelpark uitgaat. De redactie bestaat uit wijkbewoners. We hebben zelfs een wijkfotograaf die voor elke nieuwsbrief een portret van een wijkbewoner maakt.” Ze kijkt ook met plezier terug op Internationale Vrouwendag, waar ze zich een aantal jaar voor heeft ingezet. “Ik wilde niet alleen de Afrikaanse dames in klederdracht met exotische hapjes neerzetten, ik wilde dat zij echt mee bepaalden hoe de dag eruit zag, en aan tafel zaten bij het overleg.” Het Huiswerkpunt is een ander geslaagd initiatief. “De vraag voor huiswerkbegeleiding kwam vanuit pubers uit de wijk. Het Huiswerkpunt heeft een aantal enthousiaste vrijwilligers, dat wekelijks kinderen helpt.”

Wensen
Natuurlijk zijn er wensen die nog niet zijn vervuld. “De buurt kan meer gebruik maken van de nieuwsbrief om nieuws te delen. En ik zou graag voortbouwen op de dialoogtafels die we hier hebben gehad. Het zou mooi zijn als buurtbewoners elkaar weten te vinden en samen initiatieven gaan uitwerken en oppakken. Als ik terugkijk dan vind ik het jammer dat de gemeente niet vaker een beroep op me heeft gedaan. Wijkcoaches beschikken over veel kennis van de wijk, die redelijk objectief is. Daar kan de gemeente iets mee. Meer samenwerken met maatschappelijke partners staat ook hoog op mijn lijstje.”

Nieuwe fase
Ze is benieuwd naar deze nieuwe fase in haar leven. “Een sociaal werker heeft, naast kennis van mens en samenleving, een proactieve werkhouding, je kijkt waar je van waarde kan zijn door connecties en ideeën aan te dragen, concrete hulp te bieden of op te schalen naar het bijeenbrengen van partijen. Zo'n houding raak je niet kwijt. Wat ik wel kwijt raak is het netwerk aan instanties, collega's en wijkbewoners, waarmee en waarin ik mijn bijdrage kon leveren om interventies te realiseren. Ik ben benieuwd hoe het leven is zonder deze drive die ik steeds voelde om dingen beter en beter te maken!” Het contact met collega’s, vrijwilligers en wijkbewoners gaat ze missen. “In deze nieuwe fase ga ik me met mezelf bemoeien, en mijn familie en geliefden.” Haar opvolger wenst ze veel succes. “Ik heb er alle vertrouwen in!”